الإمام علی(علیه‌السلام)ـ في الحِكَمِ المَنسوبَةِ إلَيهِ ـ: الكَلَمَةُ إذا خَرَجَت مِنَ القَلبِ وَقَعَت في القَلبِ ، وَإذا خَرَجَت مِنَ اللِسانِ لَم تُجاوِزِ الآذانَ؛ امام على(علیه‌السلام) در حکمت‌های منسوب به ايشان : هرگاه سخنى از دل برخيزد در دل می‌نشیند و هرگاه از زبان بيرون آيد از مرز گوش‌ها درنگذرد.

پی‌نوشت:
1). شرح نهج البلاغة لابن أبي الحديد، ج20، ص287.