تا آن روز که هنوز وارد خانه اجاره‌ای نشده بودند اصلاً محدودیت‌هایش را نمی‌فهمیدند؛ تا قبل از این در خانه خودشان زندگی می‌کردند اما به علت تغییر شغل پدر خانواده به شهری دیگر، مجبور شده بودند در خانه‌ای اجاره‌ای سکونت کنند؛ صاحب‌خانه حساسیت زیادی بر روی خانه‌اش داشت و مرتب تأکید می‌کرد که خانه‌ام دیوارش خط‌خطی نشود، درش خش برندارد، دستگیره‌های کابینت نشکند؛ تمام این موارد را روز آخر موردبررسی و سؤال قرار خواهم داد.

مستأجر نیز با تمام دقت سعی می‌کرد که خانه مثل روز اول باقی بماند و از هر چیزی به شیوه صحیح استفاده می‌کرد تا در آخر کار شرمنده صاحب‌خانه نشود.

حالا این داستان ما آدم‌هاست که همگی مستأجر خداییم و باید تمام تلاشمان را کنیم که اموال مورد اجاره: دست، پا، گوش، چشم، زبان، نعمت‌ها، اعمال و... به شیوه صحیح از آن‌ها استفاده شود؛ که در روز قیامت که از آن‌ها سؤال خواهد شد که آیا استفاده درستی داشته‌ای یا نه؟ شرمنده صاحب‌خانه نشویم.

صاحب‌خانه‌ای به این مهربانی که همه‌چیز در اختیارمان قرار داده است آیا درست است که ما نمک بخوریم اما نمکدان را بشکنیم! (1)

1) وَ لاَتَقْفُ مَا لَیْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُوَادَ كُلُّ أُولئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْوُولاً: الإسراء، آیه 36؛ فَوَرَبِّكَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِیْنَ عَمَّا كَانُوا یَعْمَلُونَ: الحجر، آیه 93-92؛ ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ: التكاثر، آیه 9