قیام اباعبدالله الحسین از نگاه ابن تیمیه، پدر معنوی وهابیت که وهابی‌ها به او لقب شیخ‌الاسلام می‌دهند: لم یکن فی الخروج لامصلحة دین و لامصلحة دنیا بل تمکن اولئک الظلمة الطغاة من سبط رسول الله حتی قتلوه مظلوما شهیدا و لکن فی خروجه و قتله من الفساد ما لم یکن حصل لو قعد فی بلده (1): در این قیام هیچ مصلحتی وجود نداشت نه در دین نه در دنیا; بلکه این قیام باعث شد آن سرکشان و ظالمان بر نوه پیامبر دست پیدا کنند و مظلومانه شهیدش کنند؛ و اگر او در همان شهر خودش می‌ماند و قیام نمی‌کرد این‌قدر فساد به وجود نمی‌آمد.

تبرئه‌ی یزید از سوی ابن تیمه پدر معنوی وهابیت:

و أما قتل الحسين فلم يأمر به و لم يرضی به بل ظهر منه التألم لقلته (2): و اما به قتل رساندن حسین، او دستور به این کار نداد و به آن راضی نبود بلکه از کشته شدن حسین اظهار غم و اندوه کرد.

لما بلغ ذلك يزيد اظهر التوجع على ذلك و ظهر البكاء في داره و لم يسب له حريما أصلا، بل أكرم اهل‌بیته و أجازهم حتى ردهم إلى بلدهم (3): وقتی خبر کشته شدن حسين به يزيد رسيد، قلب او به درد آمد و اظهار ناراحتي كرد و مراسم گريه در خانه‌اش به پا كرد، به حریم اهل‌بیت به‌هیچ‌وجه اهانتی نکرد، بلكه آن‌ها را اكرام و احترام كرد و به آن‌ها اجازه داد كه به شهر خود برگردند.

پی‌نوشت: 
1) منهاح السنه النبویه، جلد 4، صفحه 530
2) مجموع فتاوی، جلد 4، صفحه 486
3) منهاج السنه، جلد 4، ‌صفحه 472 و 473