با تمام وجود گام برمی‌داشت.

دریای احساس بود.

اشک می‌ریخت؛ به‌طرف امام پر می‌کشید.

زائر امام بی‌سر در روایات خوانده بود، تمام گناهان گذشته و آینده‌اش بخشیده می‌شود.

اما شرط دارد.

راه می‌رفت؛ به‌شرط می‌اندیشید:

چطور می‌شود حق و حرمت ولایت او را شناخت؟

حق امام چیست؟

حرمت ولایت امام حسین علیه‌السلام را چگونه باید نگه داشت؟

امام کاظم علیه‌السلام: أدنى ما یثاب به زائر ابى عبدالله علیه‌السلام بشط فرات إذا عرف حقه و حرمته و ولایته ان یغفر له ما تقدم من ذنبه و ما تأخر (1): کمترین ثوابى که به زائر امام حسین علیه‌السلام در کرانه فرات داده می‌شود این است که تمام گناهان مقدم و موخرش بخشوده می‌شود؛ به‌شرط این‌که حق و حرمت ولایت آن حضرت را شناخته باشد.

پی‌نوشت:

 1) الكافی، جلد 4، صفحه 582