مال‌پرستی، یکی از جلوه‌های برجسته دنیاپرستی است و تجمل گرایی نماد بارز مال‌دوستی است، دنیا زدگی سرآغاز همه زشتی‌هاست وقتی مال دوستی به اوج رسید و به مال‌پرستی گرایید، عامل بسیاری از لغزش‌ها می‌شود و انسان‌ها را از راه کمال باز می‌دارد نگاهی به مخالفان انبیاء ما را به این باور می‌رساند که آنان با به رخ کشیدن ثروت، خود و هوادارانشان را برتر می‌شمردند غافل از این‌که تنها ملاک برتری در اسلام، تقوا، ساده زیستی و همانا روش و منش پارسایان است؛ همان راهی که امامان معصوم(علیهم‌السلام) در صحیفه تاریخ اسلام ترسیم کردند، آنان در برابر وسوسه‌های دنیوی، مردانه ایستادند و هیچ‌گاه تسلیم زر، زور و تزویر نشدند. آنان با این که می‌توانستند همچون دیگران از مواهب دنیا بهره‌مند شوند، ولی چون در جایگاه رهبری و امامت بودند، حتی از ضروریات زندگی نیز گذشتند تا سرمشقی باشند برای آیندگان، متأسفانه در طول تاریخ کسانی که باید چشم بیدار اسلام و پاسدار ارزش‌های اخلاقی باشند و سیره معصومین(علیهم‌السلام) را در پیش گیرند، بی‌صبرانه به ثروت اندوزی و تجمل‌گرایی روی آوردند و راه را از بیراهه باز نشناختند تا بدان جا که به تدریج، مال‌دوستی به دنیا گرایی و دنیا گرایی به شهوت رانی و سودجویی و در نهایت، سست شدن ارزش‌ها انجامیده است، تجمل گرایی مانند هر پدیده دیگری آثار منفی و مخربی دارد که به اختصار به برخی از آنها اشاره می کنیم:
1-تباهی سرمایه های مادی: تجمل گرایی باعث می شود فرد بیشتر از آنکه تولید می کند مصرف کند و این امر فرد و به تبع آن جامعه را به سمت مصرف گرایی سوق می دهد.
2-زمینه سازی برای گناهان: تجمل گرایی زمینه را برای انجام بسیاری از گناهان همچون غرور،حسد،کبر،شهوت پرستی،کینه توزی فراهم می کند.
3-گسترش فقر در جامعه: افرادی که اهل تجملات هستند زود فقیر و محتاج دیگران می شوند،
4-تبدیل کردن ارزش ها به ضد ارزش : تجمل گرایی اصولی را که دین مایه ارزش و اعتبار جامعه مذهبی و دینی قلمداد می کند را مورد نابودی قرار می دهد،
5-کاهش معنویت در جامعه: افرادی که زیاد به تجملات دنیا مشغول هستند خداوند درمورد آنها می فرماید (اولئک فی ضلال بعید)
#تجملات#دنیا#پرستی#معنویت#جامعه#فقر#ثروت#مادیات#
