مرســـــــلون

تعریف سیاست ورزی توحیدی سیاست ورزی که اصول آن برمبنای توحید یعنی مقید بودن به مقیداتی که بر گرفته از وحی و عقل و سنت معصومین(علیهم السلام) است با رویکرد تکلیف گرایانه یعنی پاسخ گو بودن در قبال کوچکترین اقدامات خود در قبال خدا اولا و دیگر برادران خویش با دغدغه ی به انسجام و اتحاد رساندن حداکثری ملت موحدان کل جهان(ملت سازی) اولا ،بستر و زیستگاه سازی با مبنای توحید که منجر به فضای فرهنگی و اجتماعی فراهم کننده رفاه و عدالت عمومی و زمینه سازِ تسهیل دهنده به رشد رساندن استعدادهای حقیقی انسان های موحدبرای تعالی یافتن و کمال مطلوب خویش می باشد؛ دغدغه ی سیات مدار اسلامی دغدغه ی سیات مدار مسلمان کرامت مسلمین است طوری که حاظر است در راه تکریم مسلمانان جهان از هر قبیله و از هر نژاد و کشوری که باشند جان خویش را نثار کند زیرا ملاک اصلی ایمان به خدا و کفر به طاغوت است که او را با مسلمان دیگر برادر کرده و در یک جبهه بر علیه متجاوزان طاغوتی قرار می دهد؛ برائت از سیاست ورزی های التقاطی اسلامی ملت ایران ما هم 37 سال پیش به خاطر تشکیل نظامی بر مبنای توحید با هم متحد شده اند و بر علیه شاه بلکه بر علیه اربابان اصلی شاه آمریکا و اسرائیل باهم متحد شدند تا ریشه نظام سلطه ی صهیونیسم را از دامن کشور عزیز خود که آراسته به وجود موحدان است بر کنند؛ ولی بعضا اشتباهات جزئی در واژه سازی ها مغرضانه مثل ملی گرایی (که معادل واژه ی فرانسوی ناسیونالیسم است) آرمان های را به نفع معاندین به مرور زمان یواش یواش تغییر می ده؛ به جای واژه های مثل بسیج شدن برای تحقق اعلی کلمه ی توحید یا واژه ی وحدانیت گرایی (یعنی پرستش خدای واحد) قرار می گیرد یا کلمه ی ارق ملی به جای غیرت فرهنگی بعد اشتباه می شود که ملت موحد ما هم فقط به خاطر حفظ کیان کشور خویش قیام کرده است؛ نه هرگز شاید گروهی چنین بودند ولی اکثریت اینطور نبودند بلکه همه می گفتند اسلام؛ اعتراض اصلی آنها که منجر به قیام عمومی شد این پرسش بود که چرا در جامعه ی شیعه ی ما اسلام وجه ی در اجتماع ندارد؟ امام خمینی (ره) امام این امت هم با فریاد های بیدارکننده ی خویش خصوصا سخنرانی معروفی که بر علیه طرح اسارت بار کاپیتولاسیون در قم ایراد فرمودند که همان هم موجوب تبعید ایشان به ترکیه گردید؛ ایشان در همین سخنرانی آرمان اصلی خویش را در دعوت و تشویق ملت به انقلاب بر علیه شاه و صهیونیسم را چنین بیان می فرمایند: «والله گناهکار است کسی که داد نزند.پس داد بزنید.ای سران اسلام به داد اسلام برسید. ای علمای نجف به داد اسلام برسید ای علمای قم به داد اسلام برسید».[1] دلیل اصلی مخالفت امام خمینی با ملی گرایی یکی از دلایل اصلی مخالفت امام خمینی با ملی گرایی به فراموشی سپردن کارکرد اصلی اسلام که همه ی انبیاء و اولیاء برای تحقق آن زمینه سازی می کردند می باشد یعنی آرمان تشکیل امت واحده[2] بر مبنای اسلام بود طوری که انسجام و وحدت درونی این امت به خاطر اسلام باشد (و البته می شود عقلا و عرفا هم ادعا کرد محال است انسجام و وحدتی بین افراد مختلف با انواع نژادها و طائفه بدون دین صورت پذیرد) به خاطر تحقق وطن جان دادن کجا می تواند قیاس با شهادت در راه تحقق اعلی کلمه ی توحید گردد زیرا امام خمینی هم در مخالفت خود با ملی گرایی چنین می فرمایند: «آن چیزی که آنها اصرار دارند این است که ما با هم مجتمع نشویم، ما با هم برادر نباشیم، مسلمان ها در هر کجا که هستند با اشکال مختلفه (باشند)، یک شکل آن ملی گرایی، آن می گوید ملت فارس، آن می گوید ملت عرب، آن می گوید ملت ترک، این ملی گرایی که به این معنا است که هر کشوری، هر زبانی بخواهد مقابل کشور دیگر و زبان دیگر بایستد،[هر چند که همه ی آنها مسلمان باشند ولی هر کس به فکر منافع ملی سیاست ورزی کند نه منافع عامه ی اسلام] این امری است که اساس دعوت پیامبران را به هم می‌زند.»[3] و در جایی دیگر ملی گرایی را مانع اصلی در تحقق انسجام و همبستگی مومنین (که موجب تشکیل سنگری واحد در مقابل دشمنان می شود و آنقدر مهم است که از بین رفتن این اتحاد یعنی تن دادن به منافع مستعماران و سلطه گران) معرفی می فرماید: « ملی گرایی اساس بدبختی مسلمین است برای این است که این ملی گرایی، ملت ایران را در مقابل سایر ملت های مسلمین قرار می دهد ... اینها نقشه هایی است که مستعمرین کشیده اند که مسلمین با هم مجتمع نباشند.»[4] سیاست ورزی توحیدی و ملاک صحیح مدافعیت از وطن از منظر امام خمینی پس در اندیشه امام خمینی (ره) حتی ملی گرایی اسلامی( یعنی مثلا دولت موحد ایران برای منافع کشور اسلامی خود و دولت موحد کشور های اسلامی دیگر هم فقط برای منافع ملی کشور خود سیاست ورزی کنند) هم مخالف با اساس دعوت انبیاء است؛ البته مقصود از اینکه مومن وطن خویش را دوست دارد این است که مومن چون وطن اش مکان و اجتماع مومنان موحد به خدا است باید مورد احترام و حفظ شود زیرا معروف است که«شَرفُ المکانِ بالمَکین، لا بالمکان»، امام خمینی(ره) در این باره چنین می فرماید: «ما ملت را و فداکاری در راه میهن را در سایه اسلام می‌پذیریم. ما ملیت را در سایه تعالیم اسلام قبول داریم و ملت، ملت ایران است، برای ملت ایران هم، همه جور فداکاری می‌کنیم، اما در سایه اسلام، نه اینکه همه اش ملیت و همه اش گبریت. ملیت، حدودش حدود اسلام است، و اسلام هم تأیید می کند او را، ممالک اسلامی را باید حفظ کرد، دفاع از ممالک اسلامی جزء واجبات است،لکن نه اینکه ما اسلامش را کنار بگذاریم و بنشینیم فریاد ملیت بزنیم و (پان ایرانیسم).»[5]

 [1] صحیفه امام، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، جلد۱، سخنرانی در قم ،به مناسبت مخالفت با طرح اسارتبار کاپیتولاسیون - 04/08/1343. [2] در ایاتی چند مومن سفارش به اتحاد شدند: من جمله: 1) «وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَّهِ جَميعًا وَلا تَفَرَّقوا وَاذكُروا نِعمَتَ اللَّهِ عَلَيكُم إِذ كُنتُم أَعداءً فَأَلَّفَ بَينَ قُلوبِكُم …»﴿ سوره مبارکه آل العمران آیه 103﴾و همگی به ریسمان خدا [= قرآن و اسلام، و هرگونه وسیله وحدت‌]، چنگ زنید، و پراکنده نشوید! و نعمت (بزرگِ) خدا را بر خود، به یاد آرید که چگونه دشمن یکدیگر بودید، و او میان دلهای شما، الفت ایجاد کرد،... 2) «انما المؤمنون اخوة»﴿ سوره مبارکه الحجرات آیه 10﴾ 3) «إِنَّ هٰذِهِ أُمَّتُكُم أُمَّةً واحِدَةً وَأَنا رَبُّكُم فَاعبُدونِ» ﴿ سوره مبارکه الأنبياء آیه ۹۲﴾این (پیامبران بزرگ و پیروانشان) همه امّت واحدی بودند (و پیرو یک هدف)؛ و من پروردگار شما هستم؛ پس مرا پرستش کنید؛ [3] همان، ج 15، ص471، سخنرانی در جمع اقشار مردم به مناسبت هفته وحدت -20/10/1360. [4] همان، ج13، ص88، سخنرانی در جمع اعضای کنگره آزادی قدس 18/5/1359 [5] همان، ج10، ص 123-124، سخنرانی در جمع هیئت فاطمیون،4/7/1358.