به شاهد تاریخ و منابع شیعه و سنی، پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) در روزهای آخر عمر شریفشان رو به مردم کرد و راجع به عترت پاکشان سفارشاتی داشتند که گویای این است که بعد وجود مبارک پیامبر (صلی الله علیه وآله)، اهل بیت ایشان از جایگاه ویژه ای برخوردار هستند که بدون تمسک به آنان راه نجاتی نخواهیم داشت؛ به گونه‌ای که حجت را بر مردم تمام کرد و هیچ عذری برایشان باقی نگذاشت: «ای مردم! من به زودی قبض روح می‌شوم و از این جهان می‌روم و من سخنی كه عُذر شما را قطع كند به شما گفتم: آگاه باشید! من كتاب خدا و عترتم اهل بیتم را در میان شما می‌گذارم». سپس دست حضرت علی (علیه السلام) را گرفته بلند كرد و فرمود: «هذا علیٌ مَعَ القرآنِ وَالقُرآنُ مَعَ عَلِیٍّ لا یَفتَرِقانِ حَتّی یَردا عَلَیَّ الحَوضَ» (این علی با قرآن است و قرآن با علی است، از هم جدا نخواهند شد تا آنگاه كه در كنار حوض به من ملحق گردند).[1]
کلیدواژه‌ها: پیامبر. اهل بیت. ........................................ پی نوشت‌ها: ۱. برای مطالعۀ بیشتر مراجعه کنید به: کتاب الصواعق المحرقة از ابن حجر آخر فصل ۲ از باب ۹ ص ۷۵ ط المیمنیّة و ینابیع المودة (قندوزی حنفی) ص ۲۸۵ ط اسلامبول.
