حضرت علی (علیه السلام)در اين جملات عاليه، دعا كنندگان را بصورتى بسيار حكيمانه ارشاد و راهنمائى كرده، و درس دعا كردن و درخواست حاجت از خدا را به فرزند خود و به همه ى جوامع انسانى مى دهند امام (علیه السلام) مى فرمايند : مسئلت و دعاى شما بطور كلى در محورى باشد كه بر آورده شدن و دست يابى به آن، مايه ى جمال و زيبائى انسان باشد و او را آرايش دهد و هيچ گونه وبال، زشتى، تبعات و پى آمد سوئى براى او نداشته باشد و آن عناوين، از اين قبيل است: ايمان، تقوى، حسن نيت، توفيق، اعمال صالحه، قلب سليم، اخلاص در عمل، تهذيب نفس، شوق به عبادت و بندگى، اخلاق فاضله، رهائى از رذائل اخلاقى، آمرزش گناهان، حسن خلق، فرزندان صالح، اعقاب شايسته، توبه ى قبل از مرگ، زندگى پاكان، مرگ سعادتمندانه، حسن خاتمه، عاقبت به خيرى و غلبه ى بر نفس امّاره و ده ها عناوين افتخار آميز ديگر، اينها امورى است كه اگر به دست انسان آمد، پيامد سوء نداشته و وزر و وبال براى آدمى نمى آورد، بلكه مولد شرف و كمال و كرامت انسانى است و تأمين سعادت و نيكبختى او را در دو جهان خواهد كرد. ولى آيا مال هم اينچنين است؟ نه، زيرا هر چند احتمال آن هست كه وقتى انسان طلب مال فراوان از خدا كرد و به حاجت و مراد خود رسيد، دست به نيكى و احسان به خلق خدا بزند، و ليكن احتمال آن قطعى نيست، بلكه بايد گفت در صد آن ضعيف است و بحسب غالب، مال و ثروت فراوان، موجب طغيان و سركشى افراد شده و مى شود چنانكه قرآن كريم طبع بشر را بدين گونه توصيف كرده كه 'إنّ الانسانَ لَيَطغَى- أن رَآهُ استَغنَى'(۱) براستى انسان طغيان مي كند، چون خود را بى نياز ببیند و در پايان، جمله اى در مقام تنبيه انسانها آورده، مى فرمايد: مال براى تو نمى ماند و تو نيز براى آن نخواهى ماند.
منبع: (۱):سوره علق، 6-7 منبع حدیث عکس نوشته:نامه ۳۱ نهج البلاغه
