نتیجه بزرگ زندگیم
فهمیدم فقط ادعام
باور کنید که فکر می کنیم مومن هستیم.
چون شرایط اوکی هست، مسائل دینی رو تا حدودی رعایت می کنیم و پشت خدا در اومدیم.
کافیه کمی شرایط سخت یا اصلا عالی بشه. اون وقت یکی باید بیاد ما رو از کف میدون کفر جمع کنه.
خلاصه فهمیدم که تقوا داشتن خیللللللی سخته. و حالا دیگه بهجت ها و قاضی ها و علامه طباطبایی ها و ... در نظرم بزرگ تر از همیشه شدن. اونا وااااااااقعا مرد راه خدا بودن.
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَى حَرْفٍ فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلَى وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةَ (حج/۱۱)
و برخی از مردم خدا را در حد حرف عبادت می کنند. نشانه اش هم این است که اگر روزگار به کام شان باشد، به آن دل خوش می کنند و بی خیال خدا می شوند و اگر مشکلات و مصیبت هایی به آنها برسد، به هم می ریزند و نا امید و درمانده می شوند. (به هر حال هیچوقت با خدا نیستند نه در حال خوشی نه حال ناخوشی) اینها نه دنیا دارند و نه آخرت.