بسمه تعالی
قرآن از مرگ با تعابیر مختلفی یاد کرده است:
1. چشیدن: «كُلُّ نَفْسٍ ذَآئِقَةُ الْمَوْتِ ... ؛ هر جاندارى (به ناچار) چشنده مرگ است ،...»(1) اگر انسان به کلی نابود و فانی شود، دیگر چشیدن معنایی نخواهد داشت.
2. توّفی: این تعبیر در مورد مرگ در حدود دوازده بار به کار رفته است که به معنای دریافت کامل است و از آنجا که خداوند دریافت کننده است، مرگ به معنای بازگشت به سوی خداوند خواهد بود.
3. آیاتی که از مرگ به رجوع و سیر به سوی خداوند تعبیر کرده است: «إِلَى رَبِّكَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ؛در آن روز (روز مرگ) سوق و حركت به سوى پروردگار توست (از ملاقات برزخى، قیامت، حضور در محكمه، محاكمه تا بهشت یا جهنم)»(2) این آیات نیز گواه نابود نشدن انسان با مرگ است.
4. تشبیه مرگ به خواب و استعمال توفی در مورد هر دو(3) گواه بر این حقیقت است که انسان هم‌چنان که می‌خوابد، نیست و نابود نمی‌شود؛ با مرگ نیز از بین نمی‌رود. در سخنی از امام باقر(علیه السلام) آمده است: «مرگ، همان خوابى است كه هر شب به سراغتان مىآید؛ با این تفاوت كه مدتش طولانى است»
1. آل‌عمران: 185. 2. قیامة: 30 و نیز ر.ک: فجر: 27 و 28. 3. صدوق، معانی الاخبار، ص 289. پایان...
