عقل شخص مسلمـان تمـام نیست، مگر ایـن که ده خصلت را دارا بـاشـد: 1 ـ از او امید خیر باشد. 2 ـ از بدى او در امان باشند. 3 ـ خیر اندک دیگرى را بسیار شمارد. 4 ـ خیر بسیار خود را اندک شمارد. 5 ـ هـر چه حـاجت از او خـواهنـد دلتنگ نشـود. 6 ـ در عمر خود از دانش طلبى خسته نشود. 7 ـ فقـر در راه خـدایـش از تـوانگـرى محبـوبتـر بـاشــد. 8 ـ خـوارى در راه خـدایـش از عزت بـا دشمنـش محبـوبتـر بـاشــد. 9 ـ گمنـامـى را از پـرنـامـى خـواهـانتـر بـاشـد. 10 ـ سپس فـرمـود: اما دهمى ! و چیست دهمى ؟ به او گفته شـد: چیست؟ فـرمـود: احـدى را ننگـرد جز ایـن که بگـویـد او از مـن بهتـر و پـرهیزکـارتـــر است.
«امام رضا علیه السلام» تحف العقول، ص 443 / 62