تحفه هند
(گزیده خاطرات سفر به هندوستان - شهریور 97)
تاج محل - 1
برای تاج محل، طبق برنامه عمل کردیم. دیگر پس از نماز صبح نخوابیدیم و مستقیم به سمت آن جا حرکت کردیم. حتی صبحانه را هم ترجیح دادیم میانه راه بخوریم. از اولین گاری موز فروشی که دیدیم یک خوشه خریدیم. قیمت موز در هندوستان واقعا ارزان است. با وجود این که ما در اوج تحریم‌های داخلی و خارجی و در شرایطی که ارزش ریال قابل سنجش با کود حیوانی مستفاد در کشاورزی بود، به هند رفتیم اما باز هم قیمت موز از ایران ارزان‌تر بود. یک ریکشا گرفتیم و به سوی تاج محل راه افتادیم. به مقصد که رسیدیم، راننده دبه کرد؛ مبلغ بیشتری می‌خواست. ظاهرا متوجه اعداد نشده و الکی کله بزرگش را پایین و بالا برده بود. خلاصه مجبور شدیم چند روپیه‌ای اضافه‌تر پیاده شویم و سپس به راه افتادیم. چند دقیقه‌ای پیاده‌روی داشت. مسافتی که سراسرش را زیبایی و سبزه و درخت پوشانده بود و برخی از مردم از زیبایی طبیعت استفاده و بدمینتون بازی می‌کردند. تا یک محوطه مشخص رفتیم و از آن جا به بعد در ابتدای در ورودی، باید بلیط می‌خریدیم. برای هندی‌ها 40 روپیه و برای غیر آنها 1100 روپیه. یعنی تبعیضی که دولت هند بین بومی و غیر بومی می‌گذارد، داعش بین مسلمان و مسیحی نمی‌گذاشت! به هر زور و فشاری بود، مبلغ را پرداخت کردیم و راهی شدیم. انصافا محوطه زیبا و معماری جذابی داشت. امکان نداشت کسی آن منظره را آن هم در آن ساعت صبح که هنوز آفتاب در نیامده بود، ببیند و حظ نکند! چند دقیقه‌ای در حیاط چرخ زدیم و عکس گرفتیم. توریست‌های زیادی آن جا بودند و ساعت به ساعت بیشتر هم می‌شدند. به گمانم تنها مکان هند بود که توریست‌هایش از بومی‌هایش بیشتر بودند.
